"Dekalog dla rodziców dzieci dyslektycznych"

 

/autorstwa prof. dr hab. M. Bogdanowicz/

NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".

1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.

2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizujesz je to do pracy.

3. Nie łudź się, że dziecko "samo z tego wyrośnie", "weźmie się w garść", "przysiądzie fałdów" lub że ktoś je z tego "wyleczy".

4. Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach      

    szkoły podstawowej.

5. Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.

    TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże".

6. Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.

7. Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą (psychologiem,

    pedagogiem, logopedą).

8. Aby jak najwcześniej pomóc dziecku: » zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniej mu pomaga, » korzystaj z odpowiedniej literatury i

    fachowej pomocy nauczyciela - terapeuty (w formie terapii indywidualnej i grupowej), » bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.

9. Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.

10. Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna dla was obojga.

 

 

Dyktando w 10 punktach - z komentarzem ortograficznym

 

Punkt l. Umów się z dzieckiem, że codziennie będziecie robić dyktando obejmujące zawsze tylko 3 zdania. Wymyślcie wspólnie nagrodę po każdym tygodniu 

              pracy.

Punkt 2. Wybór tekstu.

               Zaznacz w książce dziecka 3 zdania i przeczytaj na głos pierwsze zdanie.

Punkt 3. Komentarz ortograficzny

               Dziecko powtarza zdanie i omawia pisownię każdego wyrazu (podaje zasady pisowni, poszukuje uzasadnienia pisowni).

Punkt 4. Zapisywanie

               Dziecko zapisuje zdanie (podobnie postępuje z następnymi zdaniami).

Punkt 5. Kontrola l – dziecko

               Dziecko samodzielnie sprawdza cały napisany tekst.

Punkt 6. Kontrola 2 – dorosły

               Dorosły sprawdza tekst. Jeżeli znajdzie błędy, podaje ich liczbę.

Punkt 7. Kontrola 3 – dziecko

               Dziecko ponownie sprawdza tekst z pomocą słownika ortograficznego.

Punkt 8. Kontrola 4 – dorosły

               Dorosły sprawdza poprawiony tekst. Jeżeli nadal są błędy, wskazuje tekst -wzór, z  którego dyktował zdania.

Punkt 9. Kontrola 5 – dziecko

               Dziecko porównuje napisany tekst ze wzorem i ostatecznie poprawia błędy.

Punkt 10. Poprawa

                Dziecko opracowuje błędnie napisane wyrazy (np. podaje zasady pisowni, wyrazy  pokrewne, odmienia wyraz przez przypadki, wymienia na inne

                formy).

                Uwagi: Podstawowym założeniem stosowania techniki "dyktando z komentarzem

                ortograficznym" jest przeświadczenie o możliwości utrwalenia zasad pisowni i  wytworzenia pełnej świadomości ortograficznej przez przekształcenie 

                się nawyku   "głośnego myślenia" - omawiania zasad pisowni (pkt. 3) - w nawyk "cichego"   przypominania ich sobie podczas pisania. Kolejnym

                zadaniem ćwiczenia jest wytworzenie nawyku dokładnego sprawdzania i poprawiania każdej pracy pisemnej po  napisaniu. Dziecko ma prawo do

                popełnienia błędu, ale nie ma prawa pozostawić go bez poprawienia. Warunkiem uzyskania tych efektów jest wykonywanie omawianego  ćwiczenia

                krótko lecz systematycznie oraz zawarcie umowy z dzieckiem co do czasu  pracy (codziennie), liczby dyktowanych zdań (zawsze tej samej) oraz

                nagrody (po każdym tygodniu ćwiczeń). W ten sposób dziecko nie będzie usiłowało, w tej sprawie,  stale z nami negocjować. "Dyktando w 10 -

                punktach": utrwala znajomość zasad pisowni, wytwarza nawyk stałego przywoływania zasad ortograficznych podczas pisania, wytwarza nawyk  

               stałego sprawdzania napisanego tekstu, a tym samym dziecko ma  poczucie odpowiedzialności za napisany tekst.

 

"Czytanie na raty"

 

Uczeń młodszy

1.Dziecko czyta na głos - zależnie od możliwości: od jednej lub kilku linijek tekstu do 1/2 strony,

2.Dziecko czyta razem z Dorosłym na głos ("chórem", dorosły nieco ciszej) - dwa razy więcej, np. od dwóch linijek do l strony,

3.Dorosły - matka czyta dziecku na głos - trzy razy więcej, np. od trzech linijek do 3 stron,

4.Dziecko czyta samo po cichu - cztery razy więcej, np. od 4 linijek do 4 stron; powtórka całego cyklu (pkt 1-4)

5.Streszczenie przeczytanego tekstu (ustne - opowiadanie lub pisemne - w formie planu czy wypracowania) lub dyskusja nad tekstem.

 

Uczeń starszy

1.Dziecko czyta na głos - zależnie od możliwości: od ok. 1/2 - l strony,

2.Dorosły - czyta dziecku na głos - trzy razy więcej, ok. 3 stron; dobrze, jeżeli dziecko w tym czasie śledzi tekst wzrokiem,

3.Dziecko czyta samo po cichu - cztery razy więcej: ok. 4 stron; powtórka całego cyklu (pkt 1-3)

4.Streszczenie przeczytanego tekstu (ustne - opowiadanie lub pisemne - w formie planu czy wypracowania) lub dyskusja nad tekstem,

5.Podsumowanie przeczytanego rozdziału - streszczenie rozdziału i dyskusja nad wybranymi problemami.

 

Książka mówiona

"Książki mówione" to taśmy magnetofonowe z nagraniami lektur szkolnych, które służą dzieciom w przyśpieszeniu procesu czytania lektur. Można je wypożyczać w bibliotekach dla osób niepełnosprawnych (niewidomych), bibliotekach pedagogicznych, w dużych bibliotekach publicznych. Rodzice prezentują początek "książki mówionej" i dziecko kontynuuje czytanie reszty rozdziału z użyciem kasety magnetofonowej. Zadaniem dziecka jest:

• słuchanie tekstu (z taśmy) z jednoczesnym śledzeniem go w książce (czytaniem) (2 str.)

• słuchanie tekstu - bez czytania (kilka stron) powtórka: (pkt 5-6)

• streszczenie przeczytanego tekstu (ustne lub pisemne - w formie planu czy wypracowania) lub dyskusja nad tekstem.

• podsumowanie przeczytanego i wysłuchanego rozdziału - streszczenie i dyskusja.

 

 

 Źródło: www.dysleksja.pl/pomoc.htm